do pewnego czasu

См. также в других словарях:

• do czasu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} do pewnego momentu, po którym nie da się kontynuować tej czynności, bo pojawią się jakieś przykre konsekwencje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Będzie pił, ale do czasu. Wszystko jest dobre, ale do czasu.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• dochodzić — ndk VIa, dochodzićdzę, dochodzićdzisz, dochodzićchodź, dochodzićdził 1. forma ndk czas. dojść (p.) 2. dk «chodząc, uczęszczając gdzie dotrwać do końca» Dochodził do końca roku szkolnego i przeniósł się do innego liceum. ◊ Dochodzić w ubraniu,… …   Słownik języka polskiego

• dochować — dk I, dochowaćam, dochowaćasz, dochowaćają, dochowaćaj, dochowaćał, dochowaćany dochowywać ndk VIIIa, dochowaćowuję, dochowaćowujesz, dochowaćowuj, dochowaćywał, dochowaćywany «przechować do pewnego czasu, do końca» Dochować w całości depozyt.… …   Słownik języka polskiego

• późno — późnoniej 1. «pod koniec jakiegoś czasu (dnia, doby, roku itp.)» Wracać późno w nocy. Późno wstawać z łóżka. Późno kłaść się spać. Latem późno zachodzi słońce. ◊ Robi się późno; jest, było późno, za późno «pozostaje zbyt mało czasu, brakuje… …   Słownik języka polskiego

• dospać — dk, dośpię, dośpisz, dośpij, dospaćspał, dospaćany dosypiać ndk I, dospaćam, dospaćasz, dospaćają, dospaćaj, dospaćał, dospaćany 1. «śpiąc dotrwać do pewnego czasu» Dospać do rana, do południa. 2. «wyspać się, przespać dostatecznie długo, tyle,… …   Słownik języka polskiego

• wystać — dk, wystaćstoję, wystaćstoisz, wystaćstój, wystaćstał, wystaćstany 1. «stojąc wytrwać do końca czegoś, do pewnego czasu» Ledwie wystał do końca uroczystości. Nie mogła wystać na mrozie. 2. pot. «stojąc długo (w kolejce) uzyskać, wyjednać coś»… …   Słownik języka polskiego

• dobyć — dk, dobyćbędę, dobyćbędziesz, dobyćbędą, dobyćbądź, dobyćbył, dobyćbyty dobywać ndk I, dobyćam, dobyćasz, dobyćają, dobyćaj, dobyćał, dobyćany 1. «dotrwać do pewnego czasu; pozostać» Dobyć do końca zebrania. 2. przestarz. «wydobyć, wydostać»… …   Słownik języka polskiego

• doczesny — «trwający do pewnego czasu, nietrwały, przemijający» Sprawy doczesne, Doczesny świat. ◊ Dobra doczesne «majątek, bogactwo» ◊ Doczesna wędrówka «życie» ◊ Życie doczesne «życie ziemskie przeciwstawiane pozagrobowemu» …   Słownik języka polskiego

• doleżeć — dk VIIb, doleżećżę, doleżećżysz, doleżećleż, doleżećżał, doleżećżeli dolegiwać ndk VIIIb, doleżećguję, doleżećgujesz, doleżećguj, doleżećiwał «leżąc dotrwać do pewnego czasu» Doleżeć do rana nie zmrużywszy oka. Jabłka doleżały w piwnicy do wiosny …   Słownik języka polskiego

• dopracować — dk IV, dopracowaćcuję, dopracowaćcujesz, dopracowaćcuj, dopracowaćował, dopracowaćowany dopracowywać ndk VIIIa, dopracowaćowuję, dopracowaćowujesz, dopracowaćowuj, dopracowaćywał, dopracowaćywany 1. «opracować coś starannie do końca; wykończyć,… …   Słownik języka polskiego